Tytuł i okładka wskazują na romans.
Wskazują dobrze, ale...
Róże i fiolety, za którymi nie przepadam, nawet nie przyciągnęłyby mojego wzroku.
Czyż te kolory nie kojarzą się z tanimi romansidłami?
A tych nie lubię.
Dopóki czytałam pierwszą połowę książki byłam przekonana, że okładka do niej nie pasuje...
"Kochanka Freuda" to opowieść o życiu słynnego psychiatry.
O jego pracy, o badaniach, o namiętnościach, o pożądaniu.
O jego rodzinie.
O żonie Marcie, którą jej siostra wspomina jako piękną, pełną energii kobietę. Po tym jednak nie ma śladu.
Marta, nie dość, że nie dba o swoje zdrowie, swój wygląd, to jest niezwykle znudzona wszyskim co wokół niej się dzieje. Nawet szóstką swych dzieci, jednak najbardziej mężem, do którego nie ma cierpliwości. Wobec którego jest złośliwa i uszczypliwa.
Niechlujne ubranie i uczesanie niesamowicie kontrastują z zawsze zadbanym Freudem.
Małżeństwo jeśli w ogóle ze sobą rozmawia to tylko warcząc na siebie nawzajem.
W całym tym ułożonym lecz nudnawym życiu rodziny Freudów pojawia się siostra Marty, Minna. Trafia do nich gdy traci kolejną posadę, gdy nie ma grosza przy duszy i nie wie co ze sobą począć.
Szybko okazuje się, że Minna w domu Freudów jest niezastąpiona. Opiekuje się niesfornymi dziećmi, wiecznie schorowaną siostrą, a co najważniejsze, staje się doskonałym towarzyszem rozmów pana domu.
Młoda kobieta jest oczytana, inteligentna i ma swoje zdanie na każdy temat.
Oczywiście, bardzo szybko intelektualne dysputy między tym dwojgiem przeradzają się w coś więcej.
Potajemne spotkania. Seks. Pożądanie. Ucieczka Minny do matki (której nie znosi) przed całym tym ZŁEM. Tęsknota. Rwanie włosów z głowy, bo "jak ja mogłam...".
I znów. Potajemne spotkania. Seks. Powrót do Wiednia.
I od tego "czegoś więcej" między nimi wszystko zaczyna się psuć w moim odbiorze.
Nagle stwierdzam, że ta różowa okładka idealnie pasuje do klimatu książki, w której nic nie zaskakuje, w której za dużo patetycznych, ckliwych określeń. Ach, och. "Nie mogę już więcej się z nim spotkać, ale muszę", "jak ja mogę to robić mojej kochanej siostrze".
A Zygmunt zakochany i "żona go nie rozumie".
Czytając tę książkę nasunęło mi się pytanie. Skoro był takim świetnym psychiatrą, bądź co bądź twórcą psychoanalizy, dlaczego nie zgłębił tajników swojego małżeństwa? Nie bo nie?
Oczekiwałam czegoś więcej. Czegoś hmm... porządniejszego? Mniej oczywistego?
Doskonale ten temat podsumowała Skarletka: Autorzy zmarnowali historię z potencjałem.
To naprawdę mogła być świetna pozycja na mojej książkowej półce. Mogła.
Karen Mack, Jennifer Kaufman
Kochanka Freuda
Znak Literanova, 2014
