Mam dziś do Ciebie pytanie - czyim życiem żyjesz?
Zapewne odpowiesz - swoim, a czyim?!
A no może sąsiadki, która jest tak piękna, że nie możesz tego przeżyć i często ją krytykujesz?
A może kolegi z pracy, który jest pod pantoflem żony i Ty na jego miejscu przecież zrobiłbyś to i tamto.
A może żyjesz życiem którejś z blogerek czytając jej wpisy, oglądając jej zdjęcia i doszukując się drugiego i trzeciego dna?
A może żyjesz życiem swoich rodziców i/lub dzieci uszczęśliwiając je na siłę?
Zdarza mi się słyszeć tego typu zdania:
- ona jest bezmyślna, że nie rzuci tej pracy
- ona jest taka gruba, niech coś ze sobą zrobi
- widziałaś jak schudła? NA PEWNO ma kochanka
- z niego taki pantoflarz
- widziałeś jego nową furę??? skąd on ma na to pieniądze?!
- wiesz, że ona pojechała na wczasy? i to sama? czemu nic mi nie powiedziała?
- widziałaś jej nowego faceta? niby miły, ale jakiś taki...
Niestety zwykle są to słowa, które po pierwsze
- wypowiadane są w złości,
- wypowiadane są we wzburzeniu,
- wyłania się z nich zazdrość / żal / gniew,
a po drugie
- nie kończą się na suchym stwierdzeniu faktu (pół biedy), tylko następuje po nich cała tyrada
- cała wypowiedź kończy się często "ja bym zrobił / zrobiła tak i tak", "ja bym w życiu... "
Takie osoby często mają "złotą" radę dla każdego i chcą wiedzieć wszystko o innych.
I tu następuje najważniejsze pytanie mojego wpisu
CO Ty, droga osobo, WIESZ O SOBIE?
Czy nie fajniej jest zacząć myśleć o sobie?
Zacząć słuchać siebie, swoich potrzeb, swoich braków, nadmiarów...
Zacząć szukać w życiu tego co Ciebie samą / samego ucieszy.
Nie tego co myślisz, że ucieszy innych.
Nie tego, co myślisz, że trzeba lub wypada zrobić.
Tylko tego co Ty CHCESZ.
Gdy zaczniesz skupiać się na sobie odkryjesz,
że to niesamowita przygoda,
podróż na całe życie.
Podróż tak piękna, że życie innych przestanie Cię interesować - w złym znaczeniu tego słowa.
Zacznij być wścibska / wścibski WOBEC SIEBIE.
A zobaczysz jak TWOJE życie może być piękne.
I nie, nie jest to łatwa praca,
do zrobienia na pstryknięcie palcami.
Praca ze sobą jest ciężka i jest to praca na całe życie.
Ale cholernie warta wszystkiego co może Ci dać.
Mimo łez, złości, żalu i gniewu, które w początkach tej pracy mogą być częste;
mimo tego wszystkiego ta praca jest pracą życia.
Więc jeśli Ty drogi czytelniku żyjesz życiem innych to przestań to robić.
Zacznij w końcu żyć swoim życiem.
Sobą samym.
Twoje życie też może być ciekawe.
Ono ma być ciekawe dla Ciebie,
nie dla innych. :)
A wszystkich moich miłych czytelników, którzy z ogromną życzliwością do mnie zaglądają oraz tych wścibskich uprzejmie informuję, że jeden z marcowych weekendów spędziłam nad polskim morzem.
Uprzedzając pytania
- tak, mogłam pojechać nad morze zimą
- bo ja uwielbiam morze zimą
- zachowywałam się jak dziecko, bo puszczałam latawce
- szukałam patyków wyrzuconych przez morze i przytachałam je do domu - jeszcze nie wiem po co :P
- sama nie byłam.
I to był piękny wyjazd, bo był MÓJ. Bo ja tak lubię. A Ty możesz lubić co innego i na tym się skup i to odszukaj. :) Zacznij uszczęśliwiać siebie.
To moje życzenia dla Ciebie na tę wiosnę! :)
*************
Tak, to był poważny wpis, ale może choć jednej osobie się przyda? :)
