Jarski obiad zimą, czyli czarny ryż z jarmużem i aromatyczną pieczoną ciecierzycą

W głowie miała totalną pustkę.

Gdy coś się w niej pojawiało

było niepełne,

nie miało sensu.

Kolejne pomysły były bez polotu

i najzwyczajniej w świecie

nie miały tego czegoś.

Odkąd zaczęła wierzyć,

że ma intuicję,

(jak się okazało ogromną!)

wiedziała, że nie może

skorzystać z pomysłów, których nie czuła.

Które,

jak to teraz mówią,

nie klikały.

Odpuściła,

zapomniała na chwilę,

a budząc się w niedzielę,

miała w głowie TO COŚ.

W zasadzie nie wiedziała do końca

jak będzie efekt,

ale zrobiła co czuje.

Wyszedł doskonały, zdrowy, bezmięsny i ładny obiad.

A ta opowiastka niech będzie wskazówką

i przełożeniem na inne,

poważniejsze aspekty życia.

Zawsze słuchaj siebie,

swojego wewnętrznego głosu,

swojego organizmu.

Jeśli trudno Ci usłyszeć,

wycisz się, zaufaj, skup.

A czasem, po prostu odpuść, wyluzuj.

Z tym podsumowaniem zapraszam Was na pierwszą, zimową odsłonę nowego cyklu pt.

JARSKIE DANIA NA CZTERY PORY ROKU.

Dań w sumie będzie 20, po 5 na każdą porę roku, na 5 blogach.

U Marzeny, Małgosi, Magdy, Alutki, Kamili.Czyli u MMMAK ;)

Zapraszam! Myślę, że wiele z Was skorzysta, bo wiem, że wiele moich czytelniczek nie je, lub rzadko je mięso. :) Jak ja.

Skład: 150 g czarnego ryżu, puszka ciecierzycy (lub tyle samo ugotowanej - nawet lepiej), 4 garście jarmużu, 10 pomidorów suszonych, 2 średnie pomarańcze, 2 łyżki oleju rzepakowego, 3 łyżeczki oliwy, 3-4 łyżeczki harissy*, szczypta papryki wędzonej ostrej, szczypta papryki wędzonej słodkiej, sól;

Porcja na 2 osoby

• piekarnik nagrzać do 180 stopni,
• pomarańcze obrać i wyfiletować (moje pomarańcze były bardzo dojrzałe i poległam w tej kwestii;)),
• ryż przepłukać na sicie, przełożyć do garnka, zalać wodą (w stosunku 2:1) i gotować 30 minut (tak by nie był całkiem miękki); po ugotowaniu odcedzić;
• ciecierzycę odcedzić i opłukać, osuszyć papierowym ręcznikiem i przełożyć na blaszkę wyłożoną papierem do pieczenia; dodać harissę, oliwę, papryki wędzone i szczyptę soli; wstawić do nagrzanego piekarnika i piec 20-25 minut w międzyczasie 2-3 razy przemieszać,
• na patelni rozgrzać olej, dodać jarmuż, szczyptę soli, a po chwili dodać suszone pomidory pokrojone w paski, chwilkę przesmażyć,
• dodać ryż, wymieszać i smażyć około 5 minut, tak by ryż był miękki,
• dodać ciecierzycę i cząstki pomarańczy wraz z powstałym sokiem, pomieszać, smażyć 2 minuty; ewentualnie doprawić do smaku.

*Harissa - arabska pikantna pasta. Można kupić gotową lub zrobić samemu.
Ja zrobiłam według przepisu Dominiki Wójciak ("Warzywo"), który podaję poniżej.
Jako, że nie miałam chilli, dodałam ostrą paprykę, co w konsekwencji nie dało dużej ostrości paście, ale to dobrze, bo Pan Wu. nie lubi pikantnych potraw.

Harissa: 2 ząbki czosnku, 2 łyżki soku z cytryny, 1/2 łyżeczki ziaren kuminu, 1/2 łyżeczki ziaren kolendry, 1/4 łyżeczki ziaren kminku, 1 łyżka chilli w proszku, 1/2 łyżeczki wędzonej papryki, 1 łyżka przecieru pomidorowego, 4 łyżki oliwy z oliwek, 1/2 łyżeczki soli;

• Czosnek rozgnieść na pastę razem z solą i sokiem z cytryny. Kolendrę, kumin i kminek uprażyć na suchej patelni, a następnie utrzeć w moździerzu. Pastę z czosnku połączyć z przyprawami, oliwą i przecierem.
• Przełożyć do czystego wyparzonego słoika. Przechowywać w lodówce do tygodnia.
• Harissa pasuje do przyprawiania pasztetów wegetariańskich, do pieczenia warzyw lub strączków, do zup, mięs.

A Wy jakie bezmięsne obiady jecie? :) No i pytanie ważniejsze - słuchacie siebie? Czy nie zawsze się udaje?

Pomarańczowy mus czekoladowy (miał być)

Jak to jest z tymi słodyczami?
Dzieci tak bardzo ich pragną.
Dorośli bardzo często też.
Większość dorosłych, których znam słodyczy pożąda.
Zwłaszcza mężczyźni.
A niby to kobiety takie slodyczowe, zwłaszcza raz w miesiącu.
Ja raz w miesiącu  po prostu więcej jem.
Rzadko mam atak ochoty na słodkie.
Z czego to wynika, że jedni wciągają je na potęgę, a inni wręcz patrzą z niechęcią?
Według jednych teorii to kwestia zapotrzebowania organizmu na smak słdki (nie mylić ze słodyczami).
Według innych teorii to kwestia miłości, a raczej jej braku w którymś okresie życia (niezłe, co?).

Może we wszystkim jest trochę prawdy?
I w tym, że to kwestia nawyków?
Nie pamiętam bym jako dziecko rzucała się na słodycze.
Pamiętam, że często ich w domu nie było, bo Ajwonka nie lubiła, więc nie kupowała. ;)
Jednak pamiętam, że dziwiłam się, jak można jeść gorzką czekoladę.
Teraz jest dla mnie bardzo słodka ;)
I taki deser jak dziś, jest dla mnie prawdziwą bombą słodkości.
Chciałam ją przełamać wyraźną nutą pomarańczy,
ale nuta była zbyt delikatna. ;)
Sam mus, musowo pyszny.
Taki akuratny zimowy deser.
Jeden w sezonie wystarczy? :)

Inspiracja: Lokata
Skład: 250 g gorzkiej czekolady, 4 jaja, 50 g cukru pudru, 50 g miękkiego masła, 200 g śmietany kremówki, 8 łyżek soku z pomarańczy;

• czekoladę łamiemy na kawałki i rozpuszczamy wraz z sokiem w kąpieli wodnej,
• w tym czasie oddzielamy żółtka od białek,
• białka ubijamy na sztywno wraz z cukrem,
• kremówkę ubijamy,
• rozpuszczoną czekoladę miksujemy z masłem na gładką masę,
• dodajemy naprzemiennie ubitą pianę z białek i żółtka, delikatnie mieszamy,
• na koniec dodajemy ubitą kremówkę i też delikatnie mieszamy,
• przekładamy do szklaneczek i odstawiamy do lodówki, by mus się ściął.

A Wy co myślicie o tym pociągu do słodyczy?

Pomarańczowy gulasz z plackami z kaszy gryczanej

W blogosferze zapanował świąteczny nastrój.
Świąteczne potrawy,
świąteczny wystrój,
kalendarze adwentowe,
pomysły na prezenty...

Chciałabym być tak zorganizowana, by na miesiąc przed świętami myśleć już tylko o świątecznym menu.
Może kiedyś się uda?
Póki co, na głowie sporo rzeczy,
a dodatkowo, bardzo dużo czasu spędzam w kuchni.
Nie gotuję nie wiadomo ile, ale zajmuje mi to dużo czasu.
Kolejny dowód na złą organizację? ;)
Bywa tak, że codziennie muszę po coś skoczyć do sklepu,
nawet w czasie gotowania.
Bywa, że nagle chcę ugotować coś innego i znów zmiana planu, zakupy...
No i to zmywanie sterty naczyń! ;)

Czasem próbuję zapanować nad tym chaosem,
ale efekty bywają... ekhm, różne ;)
Może Wy macie jakiś sposób na to wszystko?

Ja póki co, zapraszam na obiad. :)
Przepyszny gulasz z przepisu Karola Okrasy.

Skład na gulasz: 1 kg mięsa (np. polędwica wieprzowa, schab, karkówka), 40 g mąki pszennej, 400 g marchewek (4-5 średnich sztuk), 2 cebule, 3 ząbki czosnku, 1 pomarańcza i skórka starta z połowy pomarańczy, 2 łyżki miodu, kilka sztuk goździków, 3 liście laurowe, majeranek, szczypta cynamonu, 250 ml piwa, 500 ml wody, biały pieprz, sól;

• mięso kroimy w kostkę, doprawiamy pieprzem i solą i mieszamy z mąką,
• rozgrzewamy patelnię, wlewamy olej rzepakowy, na którym smażymy na złoto mięso,
• cebulę kroimy w dużą kostkę, czosnek w małą,
• marchewkę kroimy w plastry,
• usmażone mięso przekładamy do garnka,
• tę samą patelnię stawiamy na gaz, wlewamy miód,
• gdy miód zacznie się pienić wrzucamy na niego cebulę i czosnek,
• gdy się zeszklą dodajemy marchewkę, mieszamy,
• dodajemy cynamon, goździki, majeranek, liście laurowe, całość mieszamy,
• wlewamy piwo, doprowadzamy do wrzenia,
• dodajemy skórkę pomarańczową, mieszamy,
• całość przekładamy do mięsa,
• wlewamy wodę,
• pomarańczę obieramy, filetujemy i jej cząstki i sok dodajemy do reszty składników,
• gulasz gotujemy 1-1,5 godziny (do miękkości mięsa i marchewki).

Placki skład: 400 g ugotowanej kaszy gryczanej (mniej niż 200 g suchej), 1 średni por, 1 duży surowy ziemniak, 2 małe ząbki czosnku, 2 jaja, 50-60 g mąki, sól, pieprz;

• ziemniaka obieramy i ścieramy na tarce o grubych oczkach,
• pora kroimy w kosteczkę,
• do miski wrzucamy ugotowaną kaszę, startego ziemniaka, jaja, pokrojonego pora, starty ząbek czosnku, 
• doprawiamy pieprzem i solą,
• dodajemy mąkę,
• mieszamy ręką,
• piekarnik ustawiamy na 180 stopni (termoobieg),
• rozgrzewamy patelnię i wlewamy olej rzepakowy,
• nakładamy czubatą łyżkę kaszy i formujemy nie za cienkie placki,
• usmażone placki przekładamy na blachę wyłożoną papierem do pieczenia,
• wszystkie placki wkładamy na 5 minut do piekarnika,
• wyjmujemy placki na talerz, polewamy sosem;

Bardzo Wam polecam ten przepis. U nas wszedł do stałego menu :)

Odkąd w Trójce pojawiła się nowa piosenka Piotra Bukartyka (jest w bocznym pasku), nie mogę przestać jej słuchać. :)

Bardzo PRZYJAZNE ciasto czekoladowo - pomarańczowe

Madzi na co dzień nie ma w Polsce.
Nie mamy codziennego kontaktu.
Przyjeżdża na chwilę. Zwykle nie wiem kiedy. Zwykle nie wiem, że była.
Dzwoni zawsze nagle. A ja zawsze witam ją "nie wierzę".
I zawsze też umawiamy się z dnia na dzień. Tylko po to, by przez kolejny rok, półtora nie mieć kontaktu. Żadnego.
Tak było i tym razem.
Zadzwoniła w dobrym momencie.
Podniosła mnie, bo od 1 stycznia chciało mi się nic.
Specjalnie dla niej zrobiłam to ciasto.

Jak Madzia to i Sandra. Sandra jest bardziej na co dzień.
Obie ze studiów. Obie bardzo bliskie.
Ostatnio wiele myślałam nad znajomościami wszelakimi.
I wyciągnęłam może dziwny wniosek.
Od osób ogromnie mi bliskich, ale poznanych stosunkowo niedawno "wymagam"*, oczekuję najmniej.
Albo i nic.
Mimo, że bliskie bardzo. Dziwne?
Też tak macie?

Zrobione z ogromną przyjemnością dla nich dwóch.
Czekoladowo - pomarańczowe**.

Skład: 150 g masła, 100 g gorzkiej czekolady, 175 g brązowego cukru (w oryginale muscovado lub zmielonego cukru kandyzowanego - dla mnie zdecydowanie za słodko ;)), 2 łyżki miodu, 150 g mąki, skórka starta z dwóch pomarańczy, sok wyciśnięty z dwóch niedużych pomarańczy, 2 jaja, 1 łyżeczka proszku do pieczenia;

• czekoladę połamaną na kawałki wrzucamy do rondelka z masłem, miodem i wybranym przez siebie cukrem ;) - rozpuszczamy na małym ogniu,
• odstawiamy z gazu,
• mąkę, proszek do pieczenia, jaja, skórkę i sok z pomarańczy miksujemy na gładką masę,
• ciągle miksując powoli dolewamy roztopioną czekoladę,
• całość przelewamy do keksówki wyłożonej papierem do pieczenia,
• wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 170 stopni,
• pieczemy ok. 45 minut (w oryginale 45 - 60, u mnie maks. 45 - wszystko zależy od piekarnika i od upodobań - czy ma być wilgotne w środku czy troszkę mniej; ja proponuję, by było bardziej ;));  

Sandra nie dotarła. Nie szkodzi. Widzimy się jutro.
A ja czuję, że powinnam zrobić je znów. Dla innej bliskiej mi grupki.

*bardzo niefortunne określenie
**ukradzione od Anulki :)