Regionalne smaki: pyry z gzikiem - mój ulubiony obiad

Jutro mój blog będzie obchodził 5 urodziny!

Ciężko mi uwierzyć, że to już tyle minęło

i że trwam w pisaniu,

w fotografowaniu,

opowiadaniu,

gotowaniu,

rozmawianiu.

Post rocznicowy planuję napisać za kilka dni.

W związku z pewną książką...

Dziś chcę Wam napisać... o zdziwieniu.

Po raz pierwszy ogarnęło mnie ono w czwartek.

Przeglądałam mojego bloga w mądrym telefonie,

by znaleźć datę publikacji pewnego przepisu.

Nie ma.

Pomyślałam "głupi ten telefon".

Następnego dnia, poprosiłam Pana Wu,

by wszedł on na bloga i poprzez wyszukiwarkę poszukał TEGO przepisu.

"Nie ma" - usłyszałam,

"Niemożliwe" - pomyślałam.

By nie poddawać w wątpliwość blogowych umiejętności Pana Wu,

po kilku chwilach, niemal w ukryciu, zaczęłam szukać sama. W komputerze.

I co?

I nie ma!

Do tej pory nie mogę uwierzyć w to,

że przez bite pięć lat

nie wrzuciłam tu przepisu na jeden z moich najlepszych obiadów!

Mój dziadek od strony mamy

pochodził z Wielkopolski.

Potrawę tę wniósł do swojej rodziny

jako oczywistą.

Moja mama zatem,

mimo, że jej korzenie w połowie są kieleckie,

potrawę tę, zna od zawsze.

Tata mój to rodowity Poznaniak,

więc wiadomo...

Rodzice się dobrali ;)

Nie pamiętam kiedy pierwszy zjadłam gzik.

Mam wrażenie,

że towarzyszy mi od zawsze

i od zawsze go uwielbiam.

Jak cała nasza rodzina.

Gzik był dla mnie tak oczywisty,

że dziwiłam się gdy kolejne osoby

nie wiedziały o czym mówię.

Oczywiste było,

że dziadek i mama jedli go z olejem lnianym.

Oczywiste było,

że do twarogu dodawaliśmy tylko śmietanę i cebulę.

Oczywiste było,

że gdy zbliżał się piątek

mogłam liczyć na mój ukochany obiad

- jajo, albo gzik :))

A dziś, serce mi się raduje,

gdy Pan Wu,

który gzika nie znał,

dopomina się o ten obiad.

********************

Dzięki akcji Regionalne Smaki, którą organizuje Renata,

mogłam w końcu napisać o naszej małej

rodzinnej, gzikowej tradycji i jedzeniowej miłości :)

Przepis podaję taki, jaki zawsze robiliśmy i robimy w domu.

Skład: 500 g półtłustego twarogu (najlepiej swojski), minimum jedna duża śmietana 12% (18% jest za gęsta, a jogurt zmienia smak gziku), 2 średnie cebule, pieprz, sól;

• twaróg rozdrabniamy widelcem,
• dodajemy cebulę pokrojoną w kostkę,
• dodajemy śmietanę, doprawiamy pieprzem i solą;

Do podania: ziemniaki ugotowane w mundurkach, olej lniany;

Oczywiście można udekorować szczypiorkiem i/lub czerwoną cebulą.

Olej możemy dodać od razu do miski z gzikiem, lub każdy sobie na talerzu (jednak nie wszyscy lubią ten bardzo zdrowy olej - dziadek całe życie jadł kanapkę z olejem lnianym i odporność miał jak mało kto).

Proponuję obiad ten jeść w cieplejsze dni - twaróg ma działanie wychładzające i może nam zimą zmniejszyć odporność. Ponadto, zimą nie ma sezonu na twaróg (natura mądrą jest!) - kupujemy twaróg od gospodyni i zaczyna ona sprzedaż wtedy kiedy krowy wyjdą na trawkę. Owszem, w zimowym okresie, "nasza" gospodyni czasem robi ser, ale mówi, że ma taki smak i zapach, że nie chce go sprzedawać.

Znacie pyry z gzikiem? Lubicie?

********************

Pyry z gzikiem na blogach:

Moje domowe kucharzenie

Moje Małe Czarowanie

nie-ład mAlutki

Ogrody Babilonu

Stare Gary

Co do pracy? #10 Sałatka z młodych ziemniaków, bobu i rzodkiewki

Nie mam z Nim zbyt wielu wspomnień.
Wydaje mi się, że widziałam Go tylko raz,
podczas pobytu u Niego, po drugiej stronie kraju. 
To dzięki tej wizycie przejechałam się trolejbusem. :)

Pamiętam, że miał duży ogród,
a w nim czerwone porzeczki.
Były też jakieś drzewka owocowe,
na które łatwo było wejść i zasiąść.
Na którąś kolację podał coś brzydkiego.
Ciepłe szare kulki, prosto z ogrodu.
Do tego masło i sól.

Mimo, że byłam wtedy dzieckiem
(ok, starszym dzieckiem)
bardzo posmakowało mi coś co nie wyglądało.
I do dziś w tej formie najbardziej lubię bób. :)
W innej, obranej i pięknie zielonej smakuje równie dobrze.

Skład: 6 niedużych młodych ziemniaków, pół paczki świeżego bobu, 3 duże rzodkiewki (6 normalnych; trafił mi się wyjątkowo okazały pęczek), pół czerwonej cebuli, olej lniany, sok z cytryny (mniej więcej z ćwiartki), sól, pieprz;

• ziemniaki gotujemy w mundurkach, a ugotowane obieramy,
• bób gotujemy 4-5 minut w osolonej wodzie (można dodać ziele ang. i liść laurowy), po czym przelewamy go zimną wodą,
• cebulę kroimy w cienkie piórka, ziemniaki w połówki lub ćwiartki, rzodkiewkę w plastry,
• bób obieramy,
• wszystkie składniki mieszamy polewający olejem, skrapiając cytryną i doprawiamy;

   

A Wy lubicie te kulki? :)

Co do pracy? #3 Twaróg z olejem lnianym, papryką i prażonym słonecznikiem

Dziś - myślę zdrowa propozycja.
Trochę nabiału.
Trochę błonnika.
Trochę warzyw.
I olej lniany.
Jednym z ulubionych obiadów Za Rzeką są pyry z gzikiem.
Uwielbiamy to postne danie.
Zwykle kończy się obżarstwem...
Ajwonka zawsze do twarogu dolewała sobie olej lniany.
Ja miałam długie zęby. W końcu to się zmieniło i od kilku lat nie wyobrażam sobie inaczej.
I bardzo dobrze, bo wiecie jakie olej ów ma właściwości? Przeczytacie o tym pod przepisem :).

Skład: 250 - 275 g twarogu (ja najczęściej kupuję półtłusty), pół czerwonej papryki, duża garść słonecznika łuskanego, ok. 100 g śmietany (u mnie 12%, oczywiście można zastąpić jogurtem), 2-3 łyżki oleju lnianego, sól morska, świeżo zmielony pieprz;

• słonecznik prażymy na suchej patelni,
• twaróg przerzucamy do blendera, dodajemy śmietanę, olej, sól, pieprz - miksujemy,
• paprykę kroimy w kostkę,
• słonecznik i paprykę wrzucamy do sera - całość mieszamy;

Właściwości*: 
- wspomaga metabolizm, 
- ma dobroczynny wpływ na działanie układu nerwowego, 
- obniża poziom tak zwanego „złego cholesterolu”, 
- zapobiega chorobom nowotworowym, 
- obniża ryzyko zachorowania na choroby układu krążeniowego, 
- pomaga skutecznie redukować tkankę tłuszczową i utrzymywać właściwą równowagę hormonalną, 
- może doskonale zapobiegać występowaniu reakcji alergicznych.
- można go wykorzystać do leczenia trądziku różowatego, do poprawy kondycji włosów oraz paznokci.

Olej najlepiej nadaje się właśnie do twarogu oraz do sałatek.
Największe właściwości ma po zmiksowaniu - np. z twarożkiem :).
Do jego smaku niektórzy muszą się przyzwyczaić, jest dosyć specyficzny, ale ja już nie wyobrażam sobie białego sera bez tego dodatku :).

A Wy znacie ten olej? Używacie?
Mój dziadek w oleju lnianym maczał chleb :)

P.S. Post czwartkowy się robi ;)

* informacje ze strony http://olejlniany.org/