Wiosenny bezmięsny obiad, czyli placuszki warzywno-ziołowe z miętowym sosem

Wstaję gdy mała wskazówka na zegarku jest jeszcze na 5.
Robię wszystko to, co rano jest mi niezbędne.
Codziennie to samo.
Niby nuda, rutyna,
ale to takie potrzebne jest.
Gdy zatęsknię za zmianą jedziemy w podróż,
z której wracam z radością do mej niby-nudy.

Jak już zakończę poranne rytuały i mam nadmiar czasu,
w drodze do pracy zajeżdżam na targ.
Teraz kupuję głównie szparagi, truskawki, kalarepę i zieleninę.
Dużo nie mogę, bo przecież jadę rowerem.
A gdy skończę pracę, targ już dawno zamknięty, pusty, cichy, smutny taki.
Rankiem ma niesamowity klimat,
jest gwarno, kolorowo, pachnąco.
W soboty kupuję kwiaty od starszych osób,
które przycupną gdzieś z boku.
Te kwiaty to z ogrodu prosto,
piękne,
przewiązane sznurkiem albo tasiemką.

Niby mam pod domem całkiem nieźle zaopatrzony warzywniak
i czasem tam chodzę,
ale to taki warzywniak dla biznesu, bez serca, bez wiedzy.
Gdy mogę to wiozę tę kalarepę rankiem do pracy,
a potem prosto do domu.
I zetrę z innymi warzywami i zielskiem na wiosenne placki.
A przy smażeniu pomyślę jaki bezmięsny obiad zrobiły tej wiosny moje koleżanki.
Małgosia, Marzena, Magda i Kamila, czyli MMMAK. :)

Skład: 3 marchewki, 1 cukinia, 1 duża kalarepa, garść natki pietruszki, garść mięty, garść bazylii, 3-4 duże ząbki czosnku, 6 łyżek mąki orkiszowej, 3 jaja, pieprz, sól, olej do smażenia;
Sos: duży jogurt naturalny, garść mięty, sok z połowy limonki, pieprz, sól;

• marchewkę i kalarepę obieramy i wszystkie warzywa ścieramy na tarce o grubych oczkach,
• przekładamy na sito, dociskamy, by odsączyć nadmiar soku,
• warzywa mieszamy z posiekanymi ziołami, wyciśniętym przez praskę lub startym na tarce czosnkiem,
• dodajemy jaja, mąkę i przyprawy, całość mieszamy,
• łyżką nakładamy placki na rozgrzany na patelni olej,
• smażymy kilka minut z obu stron;
• jogurt mieszamy z posiekaną miętą, sokiem z limonki i doprawiamy do smaku.

Placki robiłam na podstawie przepisu Agnieszki Maciąg.

Zapraszam Was na wiosenne bezmięsne obiady do Małgosi, Magdy, Marzeny i Kamili. :)

Hekele, czyli śląska sałatka śledziowa i o dziecięcych (nie)smakach

Nie zmuszajmy dzieci do jedzenia.

Pokazujmy co dobre, ale nie zmuszajmy.

******************

Jako dziecko młodsze i trochę starsze 
nie lubiłam całej masy rzeczy.
W czasie Wigilii jadłam tylko sałatkę jarzynową.
Karp? Śledzie? Grzybowa? Pierogi z grzybami?!
Absolutnie!

Podobał mi się zapach smażonej wątróbki,
ale nie ruszyłam jej.
Tęsknym wzrokiem wpatrywałam się w piwną pianę
i gdy w końcu udało mi się jej spróbować
poczułam ogromny zawód.
Jak taka piękna pianka może być gorzka?

Nie znosiłam zapachu topionej słoniny
i nie rozumiałam czemu dorośli TO białe coś jedzą z zachwytem.
Gdy na obiad miały być śledzie z pyrami w mundurkach,
dla mnie był gzik.
Na każdą zupę kręciłam nosem,
a na barszcz i żurek przede wszystkim.

Kasza jęczmienna?
Nieee, wolę gryczaną.
Banany?
Przecież to mdła papka!
Ciemny chleb?
Jak tata może to jeść?

Pewnie mogłabym tak jeszcze wymieniać i wymieniać...
ale jest ważniejsza rzecz.
Nie pamiętam, by ktokolwiek zmuszał mnie do jedzenia czegokolwiek.
Nie pamiętam nakazów i zakazów jedzeniowych.
Poza jednym.
Babcia zmuszała mnie do zjedzenia zupy owocowej.
Chciało mi się płakać i było mi niedobrze.
Do dziś nie tknę!
Za to jem wszystko co wymieniłam wyżej.

Nie ma nic lepszego niż zupa, zwłaszcza w chłodne dni.
I można jej nagotować na dwa dni i mieć spokój.
Wątróbkę pokochałam, grzyby również,
a ze śledziami się zaprzyjaźniłam.
O miłości do chleba pisać nie muszę.
Na banany może nie patrzę już aż tak krytycznie,
ale w zasadzie prawie ich nie jadam.

Jestem przekonana,
że jem to wszystko,
bo rodzice mnie nie zmuszali.
Bo jedzenie kojarzy mi się z czymś dobrym.
Jak może być inaczej skoro zawsze jadłam moje ulubione smaki?
Jak może być inaczej skoro nigdy nie czułam stresu związanego z jedzeniem?

Nie zmuszajmy dzieci do jedzenia.

Pokazujmy co dobre, ale nie zmuszajmy.

******************

A dziś, dorosła, z ochotą wzięłam udział w akcji Regionalne Smaki, organizowanej przez Renatę. W ramach styczniowego wydania Renata zaproponowała śląską sałatkę śledziową o wdzięcznej nazwie - Hekele. Więcej informacji o tradycji przygotowania tej sałatki znajdziecie tutaj.

Skład: 3 solone płaty śledziowe (dałam 4), szczypiorek z dymką, 1 jajo ugotowane na twardo (dałam 1,5), 2 ogórki kiszone, garść koperku, 2 łyżeczki musztardy francuskiej, 2 łyżeczki musztardy miodowej, pieprz;

• śledzie moczymy, do momentu gdy uznamy, że nie są dla nas za słone,
• śledzie, jajo, ogórki kroimy w kostkę,
• siekamy szczypiorek, dymkę i koperek,
• wszystkie składniki mieszamy,
• dodajemy wymieszane wcześniej musztardy,
• doprawiamy pieprzem,
• odstawiamy do lodówki na godzinę;

Osobiście dodałabym do tej sałatki więcej jajek. :)

Napiszcie czego nie jedliście w dzieciństwie. Jecie to dziś? 
Czy może macie jakąś jedzeniową traumę, jak ta moja zupa owocowa?

******************

Hekele na blogach:

Codziennik kuchenny

Gotuj Zdrowo! Guten Appetit!

Konwalie w kuchni

Kuchennymi drzwiami
nie-ładmAlutki
Stare gary

O szczęściu / Placuszki z cukinii o orientalnym smaku z dodatkiem miętowego sosu

Wsiadam na rower i jadę po omacku,
deszcz skutecznie okrył kroplami moje okulary.
Lewą ręką podtrzymuję kaptur,
czując jak bardzo mokre mam uda.
Jadę i myślę sobie, że nawet nie drażni mnie ten deszcz,
nie psuje humoru.
Jadę z uśmiechem i z siłą w nogach.
To był dobry dzień.
Przełamanie kolejnych osobistych blokad,
fajne rozmowy,
spotkanie z Ajwonką.

Szczęście w głowie,
bo mam czas na te rozmowy i spotkania.
Szczęście,
bo czeka na mnie 12 kg pomidorów do przerobienia.
Szczęście,
bo wiem, że jak wrócę do domu
ubiorę dres,
zapalę lampki,
podgrzeję kawę,
zagotuję imbir
i napiszę ten post.

Chciałam napisać o zimnych porankach,
o rześkim zapachu, gdy o 6 rano wypuszczam Helę na balkon.
Chciałam napisać o niewystawianiu nóg spod kołdry w nocy,
o tym, że liście balkonowych pomidorków mi żółkną.
Chciałam napisać o tym,
jak bardzo jestem szczęśliwa, że jest jesień.
I, że z tej okazji usmażyłam pyszne placki z cukinii.
Mimo tego, że bałam się, że będą się rozwalać.
Mimo tego, że bałam się, że będą zbyt mdłe.

Napiszę więc jeszcze o tym, że niepotrzebnie jest, bać się na zapas! :)

Placki z cukinii z moimi drobnymi zmianami na podstawie przepisu Agnieszki Maciąg.

Skład: 1 kg cukinii (waga po wycięciu gniazd nasiennych), 2 średnie marchewki, 2 średnie cebule, 7 małych ząbków czosnku, 3 jaja, 4-5 łyżek mąki (ja użyłam mąki kasztanowej, ale spokojnie można dodać inną), garść świeżego tymianku i natki pietruszki, łyżka masła klarowanego, łyżeczka kurkumy, łyżeczka ostrej (czerwonej) pasty curry, pół łyżeczki curry, pieprz, sól, szczypta bertramu (bertram ma delikatny smak, nie jest to popularna przyprawa, więc spokojnie można pominąć), olej do smażenia placków;

• cebulę i czosnek siekamy w kosteczkę i smażymy na maśle klarowanym do czasu aż będą szkliste,
• cukinię (razem ze skórą) i obraną marchewkę ścieramy na tarce na grubych oczkach,
• posypujemy solą i odstawiamy na 10 minut,
• po tym czasie odlewamy nadmiar soku (najlepiej wycisnąć warzywa w dłoniach - jak kapustę do pierogów),
• zioła siekamy
• do cukinii dodajemy cebulę i wszystkie pozostałe składniki,
• całość mieszamy; jeśli uznamy, że ciasto jest wilgotne i może się rozlecieć podczas smażenia to dodajemy mąkę (ja dałam tyle ile podałam),
• smażymy na rozgrzanym oleju,
• odkładamy na ręcznik papierowy;

Sos: 300 g jogurtu greckiego, garść świeżej mięty, sok z połowy niedużej cytryny, ewentualnie odrobina soli,

• miętę siekamy i łączymy z pozostałymi składnikami;

A Wam jak minął dzień?

Jakie drobne sprawy dają Wam radość? :)

Tłusty czwartek, czyli jajo zapiekane z pomidorami, pieczarkami i mozzarellą

Przykro mi, bo zapomniałam!*
Zapomniałam o tłustym czwartku!
Przypomniał mi o tym pracowniczy mejl sprzed dwóch dni, zatytułowany "czwartkowy obowiązek":
Chyba warto pomyśleć o jakimś hurtowym zakupie pączków?!
Odpisałam, że tak, że czemu nie.
Choć jak wiadomo, ze słodyczy to ja najbardziej śledzie...
Pomyślałam wtedy, że nigdy nie robiłam pączków.
Że pewnie nigdy ich nie zrobię.
Że jem je tylko raz w roku.
I wtedy mnie olśniło!
Przecież blog!
Przecież post z okazji tłustego czwartku!
Post inny niż większość tego dnia.
Zaginąć można w tej ilości pączkowo-faworkowych postów. ;))

Wiedziałam, że nie mam za wiele czasu na przygotowanie czegoś szczególnego.
Na obiad planowałam dorsza,
już nawet miał się tu dziś pojawić jako marna imitacja czegoś przynajmniej z pozoru tłustego...
I wtedy wpadł mi do głowy śledź!
Potem zapiekane jajko... :P

Skład: 2 jaja, 2 plastry szynki parmeńskiej, 2 duże pieczarki, 5 pomidorków koktajlowych, ząbek czosnku, pół czerwonej cebuli, łyżka śmietany, mozzarella i szczypiorek do posypania, kawałeczek masła, olej, sól, pieprz;
/1 porcja/

• piekarnik rozgrzewamy do 180 stopni,
• szynkę kroimy w paski i smażymy na rozgrzanym oleju,
• po chwili dodajemy pokrojoną drobno cebulkę,
• gdy cebulka się zeszkli dodajemy posiekany czosnek,
• po chwili dodajemy pomidorki pokrojone w ćwiartki i pieczarki pokrojone w plasterki,
• doprawiamy solą i pieprzem,
• smażymy kilka minut aż pomidory zmiękną,

 

• do nagrzanego piekarnika wstawiamy na minutę naczynie, w którym będziemy zapiekać nasze danie,
• wyciągamy i wrzucamy do niego masło, a następnie mieszankę z patelni,
• białka oddzielamy od żółtek,
• białka mieszamy ze śmietaną i zalewamy warzywa,
• na wierzchu układamy żółtka,
• posypujemy startym serem i szczypiorkiem,
• doprawiamy solą i pieprzem,
• pieczemy 10-15 minut;

Dodatek grzanek usmażonych na maśle - niezbędny! Zwłaszcza dziś. :)

Moje poprzednie tłuste czwartki: 2012 i 2013. Podobają się Wam? ;))

* jednak nie ;)
korzystałam z przepisu Marty

*************

Pamiętacie zeszłoroczną Sukienkową akcję? Tu znajdziecie tamto zaproszenie (klik), a tu finał akcji.

Chcecie powtórkę? :)

Na kaca #2

Chciałam dziś troszkę melancholijnie.
O mojej paczce.
Przyjaciół rzecz jasna. 
Wczorajsze paczkowe rozmowy tylko utwierdziły mnie w tym, że post być musi.
Jednak nie dziś. :)
Inną razą. :)

Dziś więc po prostu przepis.
Na jutro.
I oczywiście na każdy inny dzień nowego roku.
Jak to mówią 'na kaca najlepsza praca'.
Wstańcie więc jutro rano (późno rano oczywiście!)
i popracujcie nie dłużej niż kwadrans nad śniadaniem.
Stawiającym na nogi.
Sprawdzone!

Skład na jedną osobę: 2 duże (lub 4 małe) kromki chleba, plasterki sera brie, szynka szwarcwaldzka, 2 łyżeczki musztardy Dijon, czubata łyżeczka miodu, 1 jajko, szczypta rozkruszonego ziela ang., masło;

• musztardę mieszamy z miodem i smarujemy wszystkie kromki chleba od wewnątrz,
• na kromkach układamy ser i szynkę, przykrywamy chlebem,
• jajo mieszamy z zielem,
• jajem smarujemy kromki z zewnątrz,
• na patelni rozpuszczamy masło,
• kanapki smażymy 1-2 minuty z każdej strony (do zrumienienia),
• jemy gorące;

Do tego woda z cytryną. Dużą ilością cytryny. Albo mocna herbata z cytryną.
Na kaca #1 (klik)
Pomysł śniadania na podstawie przepisu Marty Gessler.

************

A tymczasem...

Bardzo dziękuję za każdą Waszą wizytę na moim blogu.

W tym roku wizyt było sporo, co niezwykle mnie cieszy

i motywuje do kolejnych postów. :)

W kolejnym roku życzę Wam zdrowia, radości i uśmiechu.

Niech najskrytsze Wasze marzenie się spełni,

a każdego dnia towarzyszy Wam spokój ducha.

Sobie też tego życzę i jeszcze jednego...

byście nadal do mnie wpadali. :)

Suflet gruszkowy

Ania rzuciła pomysł wspólnego wirtualnego kucharzenia.
Temat akcji: "Jak gruszki na wierzbie".
Tym razem, nie zastanawiałam się i szybko zgłosiłam swój udział.
Planowałam torcik czekoladowy z musem gruszkowym.
Nie wiem dlaczego zmieniłam zdanie.
Niepotrzebnie.
Ta niewinna kuchenna sytuacja pokazała, że pierwsza myśl najlepsza :).

Wybrałam śliczne gruszki w warzywniaku.
Obfotografowałam.
Doskonałe z nich modelki.
Po sesji obrałam, pokroiłam, poddusiłam z odrobiną cukru.
Przygotowałam cała resztę przepisu.
Napełnione kokilki wstawiłam do nagrzanego piekarnika.
Obserwowałam jak suflet pięknie wyskoczył w górę.
Jak pięknie się zrumienił.
Wyszłam na chwilę z kuchni.
Wróciłam.
A tam zupełnie opadnięte COŚ.

Podejście drugie okazało się być bardzo zachowawcze.
Kolana bolały mnie od kucania przy piekarniku.
Suflet trochę urósł, trochę się zrumienił.
Już nie tak spektakularnie jak ten pierwszy.
Bałam się czekać dłużej.

Smak poprawny.
Konsystencja delikatna, piankowa. Fajna.
Wygląd średni.

Skład: 1 średnia gruszka, 30 g cukru trzcinowego, 2-3 łyżki wody, białka z dwóch jaj (im większe, tym większy suflet), szczypta soli, kawałeczek masła do wysmarowania kokilek, cukier puder do obsypania tychże;

• gruszkę myjemy, obieramy, wycinamy gniazda nasienne, kroimy w drobną kostkę,
• pokrojoną gruszkę przekładamy do garnuszka, dodajemy wodę i cukier,
• gotujemy do momentu aż gruszka zmięknie,
• białka posypujemy solą i ubijamy na sztywną pianę,
• do ubitej piany dodajemy gorące gruszki,
• całość delikatnie mieszamy do momentu aż składniki się połączą,
• masę przekładamy do wcześniej przygotowanych kokilek,
• wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 160 stopni,
• pieczemy około 20 minut - do momentu aż suflet zarumieni się i urośnie,
• pilnujemy, by nie opadł! :)

Gościom smakował. Ja podeszłam do niego dość krytycznie. Następny będzie czekoladowy :).

W gruszkowej akcji udział wzięły: 

Agata  http://kulinarneprzygodygatity.blogspot.com/ Agata  http://my-happykitchen.blogspot.com/

Ania C www.bajkorada.blogspot.com Ania K www.krzywakromeczka.blogspot.com

Ania W – www.magnolia-rozmaryn.blogspot.com Anka W http://ankawell.blogspot.com/

Basia – http://mozaikazycia.blogspot.com/ Bożena http://www.smakowekubki.com/

Dorota R http://ugotujmyto.pl/ Dorota Ś http://dosismakolyki.blogspot.com/

Iga http://japoziomka.blogspot.com/ Kamila – http://ogrodybabilonu.blogspot.com/ 
Karolina - http://bochnasaysdelicious.blogspot.com/ Karolina http://stokolorowkuchni.blox.pl/html 
Kasia http://swiatpachnieszarlotka.blogspot.com/ Łucja S –  http://fabrykakulinarnychinspiracji.blogspot.com/ 
Małgorzata  http://akacjowyblog.blogspot.com/ Marzena http://zaciszekuchenne.blogspot.com/ Renata S – www.forksncanvas.blogspot.com Renata www.piegusek1976.blogspot.com 
Sara - http://www.pieczarkamysia.pl/

Dziewczyny, bardzo dziękuję za kolejny wspólny czas :).

Korzystałam z tego przepisu.

Co do pracy? #4 pasta z makreli, jaj, ogórka kiszonego

Niemoc twórcza.
Zmęczenie materiału.
Mimo, że kuchnia pięknieje.
Do końcowego efektu bliżej niż dalej.
Jednak odpuszczam na tydzień.

Może w końcu coś pogotuję?
Wszak niebawem pierwszy sezon "Ugotowanych" ;) 
Domowych. Prywatnych.

Może w końcu zrealizuję receptę na okulary?
Z 7 marca...
Wszak dziwnym trafem stałam się posiadaczką nowych oprawek.
Całych białych dla odmiany.
O dziwo pasują.
Będą na zmianę.

Może w końcu udam się do Castoramy?
By pół tuzina wężyków zwrócić.
Żaden się nie przypadł.
Wiedzieliście, że baterie sprzedają z wężykami?
No i n-te wałki dokupię oczywiście.

Może w końcu odpiszę na maile zaległe?
Wstyd.

Może w końcu ktoś wpadnie?
Na kawę.
Albo herbatę z jaśminem.
Co z tego, że podłoga w kuchni upstrzona plamami.
Białymi rzecz jasna.
Wszak do zlewu nowego pasują! 

A może po prostu się tak spieszyć nie będę?
Chociaż po pracy.

A dziś kolejna pasta. 
Nigdy mi się nie znudzą.
Zwłaszcza makrela.

I jednak są.
Te kilka zdań.
A już się bałam, że będzie sam przepis.

Skład: 1 nieduża makrela wędzona, maks. 100 g żółtego sera, 2 jaja ugotowane na twardo, 3 małe ogórki kiszone, pieprz, ewentualnie 1-2 łyżki oliwy z oliwek jeśli ryba jest zbyt sucha, ewentualnie sól;

• oczyszczoną z ości rybę przerzucamy do blendera,
• dodajemy 2 jaja i starty żółty ser,
• doprawiamy pieprzem (oliwą, solą),
• miksujemy na gładką masą,
• na koniec dodajemy starte ogórki, mieszamy :).

 

Kanapki z pastą zabrałam na niedawną wycieczkę. Do Ikei ;). Współtowarzyszom wyprawy smakowała.

Frittata w moich ulubionych kolorach

Przygotowałam post o chlebie.
Chlebie robionym w warunkach spartańskich.
W otoczeniu wałków, farb i gazet.
I szafek na podłodze leżących.
O które potknęłam się nie raz i nie dwa.
Dziw, że chleb nie został umazany w farbie.

Coś mi nie pasowało w oście owym.
Bo wiedziałam, że to ostatni post przed świętami.
I tak bez zieleni?
Bez zółci?
Bez jajek? 

Tak, bywam przekorna.
Zwłaszcza tutaj.
A może i nie tylko.
Tym razem będzie inaczej.
No nie do końca.
Nie sądzę, by ktoś z Was zrobił takie śniadanie w święta :).
A może się mylę?

Jakby nie było, śniadanie idealne nie tylko od święta.
I nie tylko na wiosnę! 

Skład: garść świeżego szpinaku, 1 parówka, 2-3 jaja, odrobina szczypiorku i koperku, sól, pieprz;

• jaja roztrzepujemy w misce,
• parówkę kroimy w plasterki i smażymy na rozgrzanym oleju do czasu aż się ładnie zrumieni,
• umyty i osuszony szpinak dodajemy na patelnię - mieszamy dopóki szpinak nie zwiędnie,
• wlewamy jaja, solimy, pieprzymy,
• pod koniec smażenia posypujemy szczypiorkiem i koperkiem,
• patelnię możemy przykryć pokrywką, by jaja szybciej się ścięły;

 

I z tymi kolorami i z tym zachwycająco pysznym śniadaniem życzę Wam wspaniałych świąt - dla tych co obchodzą. By były takie jak być powinny.

A tym, którzy nie obchodzą - niech dni najbliższe będą wyjątkowo przyjemne :).

****************************

Jeśli ktoś nie widział zaktualizowanego posta sukienkowego, niech zajrzy! Dołączyły Kasia i Michalina. Warto zerknąć :)))

W poniedziałek wypada post śniadaniowo - pracowy. Przekładam go na tydzień następny - nie pasuje mi do dni wolnych ;). W zamian (w poniedziałek lub wtorek) będzie post fotograficzny, który zdradzić może to i owo o mnie... ;)

 

Za to w najbliższy piątek o 20:55 w telewizyjnej dwójce będzie film "Jak zostać królem". Dla mnie - film doskonały! Z przyjemnością obejrzę go kolejny raz :). Widzieliście? Obejrzycie?

* Frittata chyba tym różni się od omletu, że nadzienie zalewane jest jajami, a w omlecie ewentualne nadzienie jest od razu z jajami zmieszane.

Dumna Pavlova miała być!

Miała być osławiona Pavlova.
Wyszło, hmm...
Po kolei :)
Jak zobaczyłam a Anki Wr. (:P) ten przepis postanowiłam wykorzystać go z okazji urodzin Ajwonki.

Dzień przed należało kupić co trzeba.
Bazylię między innymi.

Podejście nr 1 - biedra - brak.
Podejście nr 2 - sklepik osiedlowy* - brak.
Podejście nr 3 - ulubiony zagon** - brak.

Świeżych truskawek też nie było.
W zasadzie nie zależało mi na nich.
Jak miało zależeć skoro w zamrażalniku pełno własnych ogródkowych z lata?
I jagody też tam znajdę.
I węgierki.
I koperek :P.

Poza bazylią - beza wg Ankowego przepisu.
No bez octu winnego też.
Za to ze zwykłym  ;).

Jednak to nie brak bazylii sprawił,że okazała Pavlova nie powstała!
Czytajcie dalej jeśliście ciekawi mego upadku...

Skład: 6 białek, 350 g cukru pudru, 1 łyżeczka octu, 2 łyżeczki mąki kukurydzianej, skórka z limonki, 1 łyżeczka soku z limonki;
Dodatkowo: min. 200 g kremówki, ewentualnie fix, ulubione owoce;

• białka ubijamy dosypując połowę cukru pudru do momentu aż całość będzie błyszczeć,
• do ubitych białek dodajemy drugą połowę cukru i resztę składników - mieszamy drewnianą łyżką,
• piekarnik nagrzewamy do 180 stopni,
• blaszlę wykładamy papierem do pieczenia, na którym rysujemy okrąg o średnicy 25 cm,
• masę białkową wylewamy w okrąg ów,
• moja masa wyszła zbyt rzadka, rozlała się poza brzegi okręgu ;) i absolutnie nie było mowy o formowaniach wszelakich jak to zrobiła Anka; myślę, że powodem tego było zbyt szybkie dosypanie cukru - zawsze robię to gdy białka są już prawie ubite i nie wiem czemu teraz wrzuciłam ten cukier szybciej...,
• tak jak wyszło wstawiamy do piekarnika,
• po 5 minutach zmniejszamy temperaturę do 140 stopni,
• pieczemy godzinę, wyłączamy piekarnik pozostawiając w nim bezę na 6 godzin lub na noc;

Jako, że mi beza się rozlała na prawie całą blachę postanowiłam uratować tort małymi torcikami. Udało się! I przyznam, że cieszę się, że tak wyszło...

• z bezy wykrawamy kółeczka szklanką i przekładamy do foremek,
• kremówkę ubijamy z fixem,
• bezę przed samym podaniem dekorujemy ubitą śmietaną i owocami - przyjemność tę możemy po prostu zostawić gościom;

Małe torciki ucieszyły mnie dlatego, że każdy zjadł tyle ile chciał, a to co zostało nie zmarnowało się, bo beza nie zmiękła od śmietany. Śmietanę spokojnie można przechować w lodówce na następny dzień, owoce również, a pozostałe beziki wystarczy przykryć ściereczką :).
Poza różnymi przygodami beza była bardzo chrupiąca z zewnątrz i mięciutka i delikatna w środku.
Dodatek limonki uważam za doskonały!

P.S. Zdjęcia jakie są - każdy widzi... Pośpiech i goście (:P) - w tym syn krzestny lat 1,5 - nie są dobrymi sprzymierzeńcami ;).
P.S.2. Do końca sukienkowej akcji zostało 1,5 tygodnia!

*alma umieszczona u sąsiadki - galerii handlowej :)
**lidl (sąsiad) - zagonem określony przez JolkęM :)

Co do pracy?#2 sałatka niezwykle wiosenna

Pozostając odrobinkę w klimacie poprzedniego 'dwójkowego' posta, dziś dwa słowa o dwóch dodatkach.
O soli.
O oliwie z oliwek.
Jakiej soli używacie?

Ja od jakiegoś już czasu tylko morskiej. Podobno jest zdrowsza. Lecz nie w tym rzecz, ta sól po prostu mi smakuje ;). Nie solę dużo. Wyjątek stanowi jajecznica i twarożek. 
A dosypując tę sól do oliwy dobrej jakości i maczając w tym chleb... Uwielbiam.
Oliwę kiedyś kupowałam pierwszą z brzegu, tańszą. Latem dostałam kilka litrów Monini prosto z Włoch. Od tego czasu wiem co znaczy dobra oliwa (według mnie). Jeśli tylko możecie kupić taką to to po prostu zróbcie! :) Myślę, że nie warto kupować byle jakiej. To nie ten smak. To smak po prostu niesmaczny! I dodatkowo szkoda kasy.
Dzisiejsza sałatka oliwy zawiera sporo - teraz wiecie dlaczego ;).

Skład: 5-6 średnich ziemniaków, 4 jaja, jedna mała cebula czerwona, puszka tuńczyka w sosie własnym, kilka sztuk suszonych pomidorów, duża garść rukoli, jeszcze większa garść ulubionej sałaty, mała papryczka pepperoni, oliwa z oliwek, sól morska, świeżo zmielony pieprz, kilka ziarenek ziela angielskiego i pieprzu, dwa liście laurowe;

• ziemniaki obieramy, gotujemy w osolonej wodzie z kulkami i listkami lautowymi,
• jaja gotujemy na twardo,
• ugotowane ziemniaki kroimy na kilka części,
• cebulę kroimy w piórka, wrzucamy do ziemniaków,
• tuńczyka odsączamy i dodajemy do reszty,
• całość polewamy dość obficie oliwą, doprawiamy solą i pieprzem, mieszamy,
• posypujemy sałatą i rukolą,
• ugotowane jaja kroimy w ćwiartki, układamy na wierzchu,
• pomidory kroimy w paski i układamy na jajach,
• całość możemy jeszcze doprawić solą i pieprzem i polać oliwą;

Początkowo sałatka miała być według pomysłu Magdy. W zasadzie jest, ale nie do końca ;)).
Oczywiście z powyższych proporcji to śniadanie pracowe, może być na więcej niż raz ;)

Na kaca

Na większości blogów kulinarnych widnieją przekąski sylwestrowe.
Ja przekąski pominę.
Skupię się na czymś równie istotnym.
Na kacu.
Wielu z nas może on dopaść w Nowy Rok.
Nie dajmy mu się tylko go zwalczmy.
Najlepiej porządnym śniadaniem.
Oczywiście jajecznym! Takie śniadanie bowiem jest doskonałe na tę niemiłą przypadłość.

 

Skład: 3 jaja, 60 ml mleka, 60 g startego parmezanu (lub innego żółtego sera), 250 g kukurydzy, garść posiekanego szczypiorku, 4 plastry szynki szwarcwaldzkiej pokrojone w krótkie paski, sól, świeżo zmielony pieprz;

• piekarnik nagrzać do 200 stopni,
• jaja zmiksować z mlekiem,
• dodać kukurydzę, szczypior, ser, szynkę,
• doprawić solą i pieprzem,
• dokładnie wymieszać,
• przełożyć do natłuszczonych foremek na muffinki - u mnie wyszło 12 małych "babeczek",
• piec 15-20 minut do momentu zezłocenia się babeczek,
• jemy oczywiście na ciepło;

Doskonale pasują pomidorki koktajlowe. Powyższa ilość starczy dla 2 osób.

Do śniadania obowiązkowo czarna mocna herbata z duuuużą ilością cytryny!
Pewnie wielu z Was powie - na kaca takie pracochłonne* śniadanie?? Do tego ogromnie pracochłonna herbata? :P
Pamiętajcie jednak, na kaca najlepsza praca!

I tą mądrością kończę, życząc Wam 

udanego dnia ostatniego - czy to w piżamie czy to w sukni balowej 

udanego dnia pierwszego zaczętego pysznym śniadaniem

udanego całego roku nowego - by był po prostu szczęśliwy :) 

* 10 minut :P 
** piosenka na dziś w stylu w jakim spędzę najbliższą noc :)